به گزارش قدس آنلاین امروز برخی از رسانه‌ها از قطعیت جدایی کارلوس کی‌روش نوشته‌اند و حتی گزینه‌هایی برای جانشینی هم مطرح کرده‌اند. گزینه‌هایی که بعضی از آنها دور از دسترس‌اند و تعداد دیگر نیز بیش از اندازه در دسترس. از این جنبه که کارنامه آنچنانی برای حضور در پست سرمربی تیم ملی ایران ندارند.

با توجه به اینکه بدنه جامعه فوتبال ایران از عملکرد فنی سرمربی در جام جهانی راضی نیست، این احتمال وجود دارد که فدراسیون فوتبال انتخاب تازه ای را برای تیم ملی مدنظر قرار بدهد اما این مسئله(اگر قرار بر انتخاب فرد جدیدی باشد) به این سرعت رخ نخواهد داد.

همانطور که قبلا گفته شده، تیم ملی تا ماه مارچ(فروردین) برنامه خاصی ندارد و انجام رقابت‌های جام ملت‌های آسیا نیز به ژانویه سال 2024 موکول شده و بیش از سیزده ماه تا شروع رقابت‌ها فرصت داریم. بنابراین منطقی به نظر می‌رسد که فوتبال ایران برای انتخاب سرمربی بعدی(در صورت عدم تمدید با کی‌روش) صبوری بیشتری انجام داده و تسلیم جوسازی‌ها نشود.

درحال حاضر تعداد محدودی مربی داخلی و تعداد زیادی مربی خارجی که پس از جام جهانی از تیم‌های خود جدا می‌شوند می‌توانند واجد شرایط هدایت تیم ملی ایران باشند اما قبل از هرچیز باید تکلیف فدراسیون فوتبال با کارلوس کی‌روش و ادامه همکاری او با تیم ملی ایران مشخص شود. به هرحال کی‌روش در ایام جام جهانی همکاری تنگاتنگی با فدراسیون و وزارت ورزش داشته و نظر مثبت جمعی از مسئولان را پشت سر خود دارد و همچنان با توجه به اینکه تعدادی از بازیکنان نیز خواهان ابقای او هستند، شانس اول نشستن روی نیمکت تیم ملی است با این حال همانطور که گفته شد نارضایتی بدنه فوتبال از او( کمااینکه امروز در صحبت‌های پیشکسوتان فوتبال در مراسم خاکسپاری مجید پروین مطرح شد) مانعی بزرگ برای شروع مجدد کی‌روش به شمار می‌رود.

چشم‌انداز اصلی برای فوتبال ایران یک هدف کوتاه‌مدت(قهرمانی جام ملت‌های آسیا در قطر) است. اتفاقی که رخ دادن آن احتیاج به اندیشه‌های جدید و رخدادهای فنی تازه و ایده‌های شجاعانه‌تر در شکل فوتبال ملی ایران دارد و البته تیمی که به آن مسابقات خواهد رفت، پتانسیل رسیدن به فینال و جنگیدن برای قهرمانی را دارد حتی اگر نمایش تیم‌های چون ژاپن، استرالیا و عربستان در جام جهانی هیجان‌انگیز و قابل‌قبول‌تر باشد.

ورزش سه درباره این موضوع در روزهای آینده بیشتر خواهد نوشت و نظرات کارشناسان و سرمربیان لیگ را در این باره خواهد پرسید. یقینا هر انتخاب یا راهبردی برای آینده در درجه اول باید متوجه موفقیت تیم ملی در تورنمنتی باشد که بعد از سال 1976 اگرچه بارها تا پای فینال آن پیش رفتیم اما هرگز نتوانستیم سه‌گانه دهه چهل و پنجاه شمسی را در آن تکرار کنیم.

از آنجایی که نسل خوبی از فوتبالیست‌های پخته و همچنان باانگیزه در تیم ملی مشغول فعالیت هستند، تیم ایران کماکان می‌تواند مدعی بزرگ فتح این رقابت‌ها باشد و همه چیز از یک انتخاب مناسب و در جهت قهرمانی آغاز خواهد شد. این را هم در نظر داشته باشد که با پایان این رقابت‌ها فوتبال ایران فرصت کافی را برای جام جهانی بعدی خواهد داشت و تغییر نسل و ساخت تیم جوان و جدید، می‌تواند پس از این رقابت‌ها در افق نگاه مدیریتی فوتبال ایران قرار بگیرد.